Confetti voor Cooreman

Confetti voor Cooreman

Zaterdagavond 25 juni 1983, op de zesde internationale homo- en lesbiennedag georganiseerd door de FWH, wordt uitbundig feest gevierd. Reden tot fuiven was er wel want uitgerekend die dag keurde de Kamer van Volksvertegenwoordigers het wetsvoorstel goed ter afschaffing van het beruchte artikel 372bis. Dit artikel bepaalt de leeftijdsgrens voor homoseksueel contact op 18 jaar. Heteroseks is reeds toegestaan vanaf 16 jaar.

 

Voor het eerst bleken de volgehouden acties van De Rooie Vlinder en het gefriemel van de FWH achter de politieke schermen, enige concrete resultaten op te leveren. “Nog slechts een kwestie van enkele weken…” zo klonk het die avond “… en 372bis behoort voorgoed tot het verleden.” Inderdaad, de goedkeuring was nog niet helemaal definitief want deze moest eerst nog bekrachtigd worden door de Senaat. En wat weinigen vermoedden, gebeurde ook. Die ‘enkele weken‘ wachten zijn intussen uitgegroeid tot zo’n volwassen achttien maanden.

Etienne Cooreman, CVP’er en voorzitter van de betrokken Senaatscommissie weigerde botweg dit punt op de  agenda te plaatsen. De heer Cooreman doet zijn werk dus niet en de steeds dieper indommelende homobeweging merkt dat amper. Maar intussen blijft 372bis springlevend. Zolang de afschaffing niet definitief is wordt deze wet nog steeds toegepast.

Naar Zele

Het RAF, niet erg gerust in heel dit vertragingsmanoeuvre, besloot daarom op zaterdag 22 december 1984 op verplaatsing te gaan spelen in het Oost-Vlaamse Zele, een prachtig provinciestadje en tevens woonplaats van homoboeman Cooreman. Met een 10-tal roze fronters werd postgevat aan zijn woning gelegen in een drukke winkelstraat. Temidden de eindejaarsdrukte konden we alvast op voldoende publieke belangstelling rekenen. Dankzij de overvloedige confetti-regen waar wij met plezier voor zorgden, keurde Cooremans stoep helemaal roze. Omhangen met roze linten kreeg zijn voordeur wat extra kerstversiering toebedeeld. Via pamfletten en bordjes met slogans maakten we onze boodschap aan de bevolking van Zele duidelijk: “Cooreman moet zijn werk doen en het wetsontwerp Vandenbossche gehandelen zodat de Senaat het kan goedkeuren en 372bis daarmee voor goed de wereld uit is.”

Aan de stok

Eventjes leek het of we aan het kortste eind zouden trekken. Een woedende dame vond het ongehoord dat we zo ongestuurd Cooremans’ stoep bevuilden en riep uit dat we geen reden tot protesteren hadden omdat we niet wisten “wat deze goeie man al allemaal voor België gedaan heeft.” Daar hadden we inderdaad het raden naar. We kregen het bijna letterlijk met haar aan de stok toen ze het op een lopen wilde zetten met onze bordjes. Zoiets konden we moeilijk toestaan, tenzij ze natuurlijk mee actie wilde voeren. Het werd ons duidelijk dat we hier te doen hadden met een fanatieke Cooreman-volgelinge. Naast het pamflet overhandigden we haar ook een brief met onze eisen, bestemd voor Cooreman. Hij zelf, zo mochten we nog vernemen, was op het ogenblik van de actie ‘werkzaam’ in de Senaat.

Een tweede belangrijk incident kwam er toen nog een andere verontwaardigde slippendrager van Cooreman kwam opdagen met het niet mis te verstane verzoek de stoep school te vegen. Hij dreigde met de politie, die tot driemaal toe kwam aanzetten maar ons verder rustig liet begaan. Een exemplaar van het pamflet werd opgevraagd.

1 zielige BOB’er

Vooraf hadden we eigenlijk erger verwacht. Temeer omdat De Morgen in een wakkere bui ons persbericht een dag te vroeg had afgedrukt. Zo ging de nodige geheimhouding rond deze ‘Operatie Mammoet‘ finaal de mist in. Spijtig genoeg zijn we het niet waard dat voor een aangekondigde actie van het RAF de straat met enkele knappe Friese Ruiters wordt afgezet. We moesten het stellen met 1 zielige BOB’er, in zijn glimmende wagen verdacht goed opgesteld langs de straatkant.

Er kwamen positieve reacties van de Zeelse bevolking. De meesten namen het pamflet, met een voor de kersttijd gebruikelijke beminnelijkheid in ontvangst. Een vrouw op jaren moest het over de lippen “dat we groot gelijk hadden om eens te zeggen wat mannen als Cooreman horen te doen, tenslotte doen zij met ons elke dag hetzelfde!”. Na een uurtje uitdelen en confetti strooien werden de resterende pamfletten gebust en verspreid aan de ingang van een warenhuis.

Gelijke behandeling nog geen gemeengoed

Met deze actie heeft het RAF weer de lont aan het vuur gestoken om 372bis definitief in de lucht te blazen. Het gedraal in de Senaatscommissie kan door geen enkele homo aanvaard worden. Het is nu wel duidelijk dat het idee van gelijke behandeling van homo’s nog geen gemeengoed is in onze democratie.

Noch een aantal homovriendelijke politici als Marijke van Hemeldonck en Luc Vandenbossche, noch een antidiscriminatiewet – als die er ooit komt – kunnen onze voldoende garanties geven. Het blijft de zaak van de homo’s om zelf onze rechten af te dwingen. Deze strijd heeft slechts kans op slagen als zij door zoveel mogelijk homo’s ook daadwerkelijk gevoerd wordt!  Dat kan op verschillende plaatsen en niet in het minst op straat!

Mocht blijken dat de heer Cooreman onze aanmaning tot spoed verder negeert, dan mag hij verdere acties aan zijn deur verwachten.

Verslag: Bronski Piet in Janet Van Antwerpen, januari 1985 (nr. 5)

De opheffing van artikel 372bis verscheen in het Staatsblad van 18 juni 1985

 

 

 

 

 

Naar 1984

Naar Overzicht