1988: Protestacties tegen de Anti-homowet in Groot-Brittannië
Maandag 8 januari 1988: Het Roze Aktiefront geeft samen met holebigroepen uit Gent en Hasselt een brief af aan de Britse Ambassade in Brussel om te protesteren tegen Clause 28, de nieuwe Britse anti-homowet. Deze wet verbiedt ondermeer positieve voorlichting over homoseksualiteit in het onderwijs en maakt het mogelijk homo-literatuur uit de openbare bibliotheken te verwijderen.
Zaterdag 30 april 1988: Het “Roze Comité 28” waarin ook het Roze Aktiefront actief is, voert op de Antwerpse Meir een prikactie aan de Antwerpse vestiging van Marks & Spender tegen Clause 28. Een van de actievoerders wordt opgepakt door de Antwerpse politie. Een andere actievoerder wordt geïnterviewd voor Lichtpunt het vrijzinnige “programma voor derden” op de openbare omroep.
Zaterdag 4 juni 1988: het Roze Aktiefront neemt deel aan een protesthappening tegen Clause 28 in de Vooruit in Gent. Meer info over de solidariteitsacties tegen Clause 28 vind je hier.
September 1988: Het RAF doet een oproep om opnieuw op straat te komen met onze eisen.
Oproep aan alle homo’s en lesbiennes
Aan alle homo- en lesbienne-organisaties in België
Jaarlijks demonstreren tienduizenden lesbiennes en homo’s over gans de wereld: Engeland, Nederland, De Verenigde Staten, Zweden, Frankrijk… In België is het sedert 1982 geleden dat homo’s en lesbiennes nog op straat kwamen voor hun eisen.
Zes jaar lang werd de homo- en lesbiennesolidariteit enkel binnenskamers gevierd. Beter dan niets,maar toch… We menen dat het dringend tijd wordt dat hierin verandering komt. Van het eisenplatform waarvoor we in ’82 voor het laatste op straat kwamen werd reeds… één eis gerealiseerd, namelijk de afschaffing van artikel 372bis. Intussen kunnen er een aantal eisen aan ons lijstje toegevoegd worden: schrapping van ontucht uit het strafwetboek, realiseren van een antidiscriminatiewet, stopzetting van de repressie tegen homomilitanten die pamfletten uitdelen aan scholen… Er zijn, sedert ’82, veel redenen-bijgekomen om te demonstreren.
Een homodemonstratie op Belgisch grondgebied is méér dan alleen maar een drukkingsmiddel om onze eisen kracht bij te zetten: de homo- en lesbiennebeweging heeft met haar Gay Pride Day-traditie in grote delen van de wereld een wapen in handen tegen het doodzwijgen van onze levensstijl. Het denken over homo- en lesbienneseksualiteit evolueert moeizaam van het idee dat het een ziekte of een afwijking zou zijn naar de vaststelling dat het hier om een minderheid gaat die, zoals andere minderheden en ook zoals vrouwen, haar (mensen)rechten opeist. Een jaarlijkse demonstratie is de uitdrukking van het besef dat we evengoed als migranten(Festival van de Immigrant), arbeiders (1 mei) en vrouwen(Internationale Vrouwendag) een strijddag nodig hebben.
We zijn van mening dat, naast een groot feest of happening, een betoging op straat niet mag ontbreken. Homo’s en lesbiennes hebben zich al të lang verstopt in bars en stadsfeestzalen… Op straat komen voor onze eisen betekent een gedeelte van onze angst overwinnen. Het opnieuw organiseren van een “Roze Zaterdag” in België kan ook een positieve stimulans zijn om onze meningsverschillen opzij te zetten en gezamenlijk voor eenzelfde doel te strijden. Deze oproep is dan ook gericht naar alle homo- en lesbienne-organisaties. We weten dat duizenden homo’s en lesbiennes van ons een eensgezinde opstelling verwachten. Meningsverschillen, noch conflicten uit het verleden kunnen als excuus gelden om niet mee te doen.
Deze oproep gaat ook naar alle homo’s en lesbiennes, al dan niet georganiseerd in een groep, om hun steentje bij te dragen. Met de inzet van tientallen vrijwillig(st)ers kan een Belgische “Roze Zaterdag ’89” een succes worden! We stellen voor om in september de koppen bij mekaar te steken en zo snel mogelijk aan de voorbereiding te beginnen. De homo- en lesbiennegroepen zullen hiervoor schriftelijk uitgenodigd worden.
Het Roze Aktiefront
Naar 1989
Roze Aktiefront 